کردستان و کرمانشاه؛ عطر آتش و کوهستان
با عبور از دامنه‌های سهند و سبلان به سمت غرب، به خاکی می‌رسی که هنوز بوی وزش باد کوه و دود کُنده دارد. در روستاهای کردستان، «نان خانگی» با دستان زنان پیر پخته می‌شود؛ نانی نازک، ترد، و معطر که طعمش بیشتر از هر نانی در ایران به طبیعت نزدیک است.
اما شاهکار غرب ایران، «خورش خلال بادام» است. این خورش لطیف از گوشت گوسفندی، بادام خلال‌شده، زعفران و گلاب ساخته می‌شود؛ بویی دارد مثل مهربانی مادرانه. هر قاشقش در خود احساس خانه را دارد—خانه‌ای سنگی با بخاری نفتی و صدای بربط از دوردست.
در کرمانشاه، سفره‌ها سخاوتمند‌تر می‌شوند. «دنده‌کباب کرمانشاهی» که با روغن حیوانی و فلفل سیاه آماده می‌شود، نماد سادگی و توان مردم کوهستان است. وقتی گوشت روی زغال آرام پُخته می‌شود، صدای جِز‌جِز آن شبیه موسیقی زندگی عشایر است.
اصفهان؛ نظم، کمال و طلای بریان
در اصفهان غذا مقدس است. نظم در معماری شهر، در آشپزخانه‌ها هم دیده می‌شود. معروف‌ترین غذای اصفهان، بریانی است—غذایی پرقدمت و درعین‌حال ساده: گوشت چرخ‌کردهٔ جگر و دنبه گوسفندی که روی نان سنگک و کنار دوغ محلی سرو می‌شود.
هر لقمه از بریانی مثل قطعه‌ای از میدان نقش‌جهان است؛ سنگ‌بنای مزه‌ها، دقیق، سنجیده و پرشکوه. در کنار آن «خورش ماست» دسر ویژه‌ای است که فقط در اصفهان یافت می‌شود: ماست زعفرانی با گوشت پخته! ترکیبی عجیب اما بی‌خطر برای زبان ایرانی، که از قرن‌ها پیش با تضاد مزه‌ها خو گرفته است.
در بعدظهرهای آرام، در قهوه‌خانه‌های اطراف زاینده‌رود، صدای قُل‌قُل سماور و بوی قند سوخته با دود قلیان‌ها یکی می‌شود. در اصفهان، مزه فقط برای خوردن نیست، برای تأمل است.
شیراز؛ نرمی طبع و لطافت ذائقه
وقتی وارد شیراز می‌شوی، انگار وارد شعری از حافظ شده‌ای که به عطر زعفران و لیمو آغشته است. نخستین چیزی که به چشم می‌خورد باغ‌های نارنج‌اند، و این درختان، نه‌فقط کوچه‌ها که آشپزخانه‌ها را نیز پر می‌کنند.
شیرازی‌ها، طعم را شعر می‌کنند. «کلم‌پلو شیرازی» با تندی جزئی فلفل و عطر زعفرانش، بوی خانه و آرامش می‌دهد. سالاد شیرازی—خیار، گوجه، پیاز ریزشده با آبلیمو—در جهان به نماد سادگی ایرانی تبدیل شده است.
در عصرهای داغ تابستان، فالوده شیرازی بهترین پناه دل است؛ رشته‌های یخی پُر از عطر گل‌سرخ. فالوده برای شیرازی‌ها فقط دسر نیست، نوعی جشن زندگی است. مردم زیر سایهٔ ارگ کریم‌خان فالوده می‌خورند و با خنده‌هایشان گرمای استان را خنثی می‌کنند.
یزد؛ شیرینیِ صبر
اگر در شمال کشور همه‌چیز سبز است و در غرب گوشت و چربی حکم‌فرماست، در مرکز کویر یعنی یزد، طعم‌ها به سمت لطافت می‌روند. اینجا عطر گلاب و هل فرمانروایی می‌کند.
در خیابان قیام یا اطراف میدان امیرچخماق، شیرینی‌فروشی‌هایی را می‌بینی که ویترینشان حکم موزه دارد. «قطاب»، «باقلوا»، «لوز نارگیلی» و «پشمک» فقط خوراکی نیستند بلکه آثار هنری‌اند. استاد قناد یزدی گل‌محمدی را با بادام آسیاب‌شده چنان تزیین می‌کند که گویی مینیاتوری می‌کشد.
هر شهر مزهٔ خودش را در شعر دارد؛ در یزد، آن شعر شیرین است. زنان خانه‌دار هنوز هنگام پخت نان محلی، دعایی زیر لب زمزمه می‌کنند تا طعم برکت در خمیر بنشیند.
برای خرید بلیط هواپیما مشهد بوشهر یا بلیط هواپیما تهران آبادان یا بلیط هواپیما مشهد بندر به سایت خرید جارتر بلیط هواپیما مراجعه کنید.
کردستان و کرمانشاه؛ عطر آتش و کوهستان
با عبور از دامنه‌های سهند و سبلان به سمت غرب، به خاکی می‌رسی که هنوز بوی وزش باد کوه و دود کُنده دارد. در روستاهای کردستان، «نان خانگی» با دستان زنان پیر پخته می‌شود؛ نانی نازک، ترد، و معطر که طعمش بیشتر از هر نانی در ایران به طبیعت نزدیک است.
اما شاهکار غرب ایران، «خورش خلال بادام» است. این خورش لطیف از گوشت گوسفندی، بادام خلال‌شده، زعفران و گلاب ساخته می‌شود؛ بویی دارد مثل مهربانی مادرانه. هر قاشقش در خود احساس خانه را دارد—خانه‌ای سنگی با بخاری نفتی و صدای بربط از دوردست.
در کرمانشاه، سفره‌ها سخاوتمند‌تر می‌شوند. «دنده‌کباب کرمانشاهی» که با روغن حیوانی و فلفل سیاه آماده می‌شود، نماد سادگی و توان مردم کوهستان است. وقتی گوشت روی زغال آرام پُخته می‌شود، صدای جِز‌جِز آن شبیه موسیقی زندگی عشایر است.
اصفهان؛ نظم، کمال و طلای بریان
در اصفهان غذا مقدس است. نظم در معماری شهر، در آشپزخانه‌ها هم دیده می‌شود. معروف‌ترین غذای اصفهان، بریانی است—غذایی پرقدمت و درعین‌حال ساده: گوشت چرخ‌کردهٔ جگر و دنبه گوسفندی که روی نان سنگک و کنار دوغ محلی سرو می‌شود.
هر لقمه از بریانی مثل قطعه‌ای از میدان نقش‌جهان است؛ سنگ‌بنای مزه‌ها، دقیق، سنجیده و پرشکوه. در کنار آن «خورش ماست» دسر ویژه‌ای است که فقط در اصفهان یافت می‌شود: ماست زعفرانی با گوشت پخته! ترکیبی عجیب اما بی‌خطر برای زبان ایرانی، که از قرن‌ها پیش با تضاد مزه‌ها خو گرفته است.
در بعدظهرهای آرام، در قهوه‌خانه‌های اطراف زاینده‌رود، صدای قُل‌قُل سماور و بوی قند سوخته با دود قلیان‌ها یکی می‌شود. در اصفهان، مزه فقط برای خوردن نیست، برای تأمل است.
شیراز؛ نرمی طبع و لطافت ذائقه
وقتی وارد شیراز می‌شوی، انگار وارد شعری از حافظ شده‌ای که به عطر زعفران و لیمو آغشته است. نخستین چیزی که به چشم می‌خورد باغ‌های نارنج‌اند، و این درختان، نه‌فقط کوچه‌ها که آشپزخانه‌ها را نیز پر می‌کنند.
شیرازی‌ها، طعم را شعر می‌کنند. «کلم‌پلو شیرازی» با تندی جزئی فلفل و عطر زعفرانش، بوی خانه و آرامش می‌دهد. سالاد شیرازی—خیار، گوجه، پیاز ریزشده با آبلیمو—در جهان به نماد سادگی ایرانی تبدیل شده است.
در عصرهای داغ تابستان، فالوده شیرازی بهترین پناه دل است؛ رشته‌های یخی پُر از عطر گل‌سرخ. فالوده برای شیرازی‌ها فقط دسر نیست، نوعی جشن زندگی است. مردم زیر سایهٔ ارگ کریم‌خان فالوده می‌خورند و با خنده‌هایشان گرمای استان را خنثی می‌کنند.
یزد؛ شیرینیِ صبر
اگر در شمال کشور همه‌چیز سبز است و در غرب گوشت و چربی حکم‌فرماست، در مرکز کویر یعنی یزد، طعم‌ها به سمت لطافت می‌روند. اینجا عطر گلاب و هل فرمانروایی می‌کند.
در خیابان قیام یا اطراف میدان امیرچخماق، شیرینی‌فروشی‌هایی را می‌بینی که ویترینشان حکم موزه دارد. «قطاب»، «باقلوا»، «لوز نارگیلی» و «پشمک» فقط خوراکی نیستند بلکه آثار هنری‌اند. استاد قناد یزدی گل‌محمدی را با بادام آسیاب‌شده چنان تزیین می‌کند که گویی مینیاتوری می‌کشد.
هر شهر مزهٔ خودش را در شعر دارد؛ در یزد، آن شعر شیرین است. زنان خانه‌دار هنوز هنگام پخت نان محلی، دعایی زیر لب زمزمه می‌کنند تا طعم برکت در خمیر بنشیند.
برای خرید بلیط هواپیما مشهد بوشهر یا بلیط هواپیما تهران آبادان یا بلیط هواپیما مشهد بندر به سایت خرید جارتر بلیط هواپیما مراجعه کنید.
بلیط رایگان سینماهای دبی در روز تولد